حنیر

احسان میرحسینی

حنیر

احسان میرحسینی

سرخ

ان نقاش که امده بود پرتره ی مرا بکشد


رنگ قرمزش تمام شده بود.



بازی

به دعوت از اپی

سال گذشته

گذشته

سال اینده

......

الان حس خوبی دارم.

بریل

نه

این قطار راکه نمی شود از ریل جدا کرد

حتی اگر ان را کور کرده باشی

دستانش را بریل میکشد

و شعر سفر را بلند میراند

بخند

تو را به خط منحنی زیبای چشمانت

تو را به خط منحنی زیبای چشمانت

تو را به خط منحنی زیبای چشمانت

تو را به خط منحنی زیبای چشمانت

تو را به خط منحنی زیبای چشمانت

تو را به خط منحنی زیبای چشمانت

تو را به خط منحنی زیبای چشمانت

تو را به خط منحنی زیبای لبانت           بخند

                                                     بخند و ببین که دستانم پینه بسته است.    

                                                                

به جهنم

کلامی بسیار عمودی درافق چشمانم،خبر داری؟ نچ نچ،بی خبری؟


بی خبری از همه باران ها،بیرون های بی تلاطم تنهایی


مهم نیست


این موریانه هم،نصف مرا،تمام تو را،اهسته اهرام ثلاثه را زیر ابروهایت...


من،شنهای ساحل را،قبل از خواب می اشکم


ومی غصم،برای رنگهایی که پریده اند ازصورتهایی که جای بوسه هایی،به جهننننم


چند کیلو جهنم روی ناخن هایت،که توی چشمان من


نه این اتش سوزی رانمی شود